Από τις πολεμικές ιαχές της κυβέρνησης στο..."προχωράμε"....

Τι συμβαίνει ξαφνικά και από την "ανάπτυξη που είναι πια εδώ" περάσαμε στο "δεν εκβιάζουμε και δεν εκβιαζόμαστε " του Σαμαρά και στο "θα είναι κόλαση ως τον Ιούνιο" του Στουρνάρα;
Γιατί οι.... συγκλητικοί άρχισαν να επιστρατεύουν πάλι τους βαρβάρους;
Είναι το γνωστό τρικ για να αποδεχθεί ο λαός νέα μέτρα;
Τι συνέβη και παρά το κλίμα που είχε δημιουργήσει η κυβέρνηση, τελικά ο Σαμαράς προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής, μίλησε για το "οξύ" και "μακροχρόνιο" πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης, που αντιμετωπίζουν κυρίως οι χώρες της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Συγκεκριμένα, ο Σαμαράς δήλωσε τα εξής:

«Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για την ψηφιακή οικονομία, την τραπεζική ενοποίηση, για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, κυρίως για την απασχόληση των νέων.

Είμαστε όμως εδώ και για να βρούμε λύση σε ένα οξύ και μακροχρόνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν κυρίως οι χώρες της Νότιας Μεσογείου και έχει να κάνει με τη λαθρομετανάστευση. Έχουν τεθεί πολλοί στόχοι και προχωράμε».
Το Βερολίνο υποβάθμισε αισθητά τη συνάντηση ανακοινώνοντας "ολιγόλεπτη -5 λεπτών συνάντηση με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά" όπου δεν συζητήθηκε το ελληνικό πρόγραμμα -πόσο μάλλον το ενδεχόμενο ελάφρυνσής του, με την επισήμανση ότι η στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα παραμένει σταθερή.

Αν εξετάσουμε λίγο προσεκτικά την κατάσταση θα δούμε ότι τα "νούμερα" δεν βγαίνουν.


To "δωράκι" με τις συχνότητες στους καναλάρχες, η προσπάθεια να συμμαζέψουν τα προς τη Χρυσή Αυγή απολωλότα, η προσπάθεια να "οργανωθούμε" στην "Κεντροαριστερα" με ότι κι αν αυτό σημαίνει για τους εμπλεκόμενους στο εγχείρημα (για το λαό απολύτως τίποτα) παράλληλα με τη συστηματική προσπάθεια να φορτωθούν όλες οι ευθύνες στην τρόικα, όλα δείχνουν ότι οι εκλογές θα είναι "αναπόφευκτη" λύση για το Σαμαρά, αν θέλει να επιβιώσει πολιτικά μετά από αυτές.

Βέβαια, αυτό που μένει πάντα μετέωρο είναι το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να προχωρήσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Από όσο φαίνεται η χώρα θα χρειαστεί νέα κεφάλαια και ότι αυτό σημαίνει ένα ακόμη μνημόνιο. Ακόμα κι αν η διεθνής κατάσταση πια δεν είναι όπως η περσινή, με το κλίμα να έχει αλλάξει σημαντικά στις αγορές και υπό ορισμένες συνθήκες  θα μπορούσαμε να έχουμε άλλη εξέλιξη από την γνωστή μας της ύφεσης, οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες.
Η κυβέρνηση βιάστηκε να πανηγυρίσει το περιβόητο πλεόνασμα (που ουσιαστικά δεν υπήρχε), αντί να δίνει τη μάχη για την ανατροπή του "κατεστημένου" - των σκουριασμένων πρακτικών κυβέρνηση. Ενώ, εξακολούθησε μαζί με την αντιπολίτευση να χορεύει στους ρυθμούς "Μνημόνιο- αντιμνημόνιο"
Μια φάλτσα και άνευ ουσίας αντιπαράθεση, ενώ θα έπρεπε να στοχεύουν στον αγώνα των μεταρρυθμίσεων και των θεσμικών αλλαγών.
Η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να αλλάξει...όσο κι αν έχει πετροβολήσει εκείνον που της το επεσήμανε.
Δυστυχώς, ο λαϊκισμός χωρίς όρια έχει επικρατήσει, έχει πείσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας  ότι δεν έχουμε ευθύνη και ότι για τα δεινά μας φταίνε οι ξένοι.
Με σύμμαχο τα ΜΜΕ φέρονται λες και η κρίση φταίει για το μνημόνιο, αλλά ήταν η κρίση που έφερε το μνημόνιο.
Καμιά άλλη λύση δεν παρουσιάστηκε, εκτός από αστεία παραμύθια συνωμοσίας γιατί απλά, στην συγκεκριμένη συγκυρία, δεν υπήρχε..
Το πολιτικό προσωπικό κλήθηκε να υπηρετήσει την πολιτική των μεταρρυθμίσεων δεν την πίστεψε. Το μόνο που έμεινε είναι οι θυσίες του ελληνικού λαού. Κι ας ήξεραν από την αρχή ότι οι θυσίες δεν είχαν νόημα δίχως τις μεταρρυθμίσεις...